دو حرف
حرف اول)
این که هر سال، به نام یکی از بزرگان نام گذاری می شود، جدای از بار مذهبی و فرهنگی و نمایان کننده اعتقادات ما به بزرگان دینمان، یک کار زیبا و نمادین است. امسال هم سال پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله) نام گذاری شده، این سایت هم راه اندازی شده، شاید اگه یه مسابقه وبلاگ نویسی هم راه می افتاد بد نبود، البته کنگره و همایش هم قطعاً برپا میشه، حتما فراخوان مقاله و تعدادی کتاب هم ممکنه چاپ بشه، من همیشه فکر می کنم چرا فعالیت های فرهنگی و بزرگداشت های ما در همین حدود خلاصه میشه و چرا مقطعیه؟
یکی از دوستان هم به نکته و تعبیر زیبایی اشاره کردند که بگوییم پیامبر خدا و نه پیامبر اسلام.
حرف دوم)
مسأله حجاب و مبارزه با بد حجابی که این روزا خیلی بحث برانگیز شده به نظر من وقتی فرهنگ مسأله و دغدغه دوم و یا چندم در جامعه باشه و همیشه سیاست و اقتصاد حرف اول را بزند رسیدن به نقطه‌ای که در جامعه اسلامی برای رعایت حجاب پلیس گذاشته بشه چندان تعجب برانگیز نیست. من قصد شعار دادن ندارم، ولی چرا باید یک دختر خانم که در مقطع دبیرستان تحصیل و در جامعه‌ای اسلامی و احیاناً خانواده‌ای مذهبی زندگی می کند در خصوص حجاب اطلاع کافی نداشته باشد و اصلاً فلسفه حجاب را نداند. بسیار می شنویم که باید فرهنگ سازی شود؛ مگر فرهنگ سازی از کجا آغاز می شود. اگر ابتدای فرهنگ پذیری یک فرد را خانواده بدانیم، که هست، نقطه آغازین دوم در فرهنگ پذیری یک فرد در بهارین لحظات عمر او مدرسه است، در واقع سنگ بنای شخصیت فرهنگی و اجتماعی یک فرد از این نقطه بنیان می شود. حالا آیا واقعا معلمین ما در این سطح از سواد علمی و آگاهی فرهنگی قرار دارند که به این مهم جامه عمل بپوشانند؟ من منکر وجود معلمین و دبیران فرهیخته و فاضل نیستم؛ اما مطمئناً برای این که شاهد یک تحول فرهنگی در آینده باشیم باید آموزش و پرورش را چه از لحاظ متد و مواد آموزشی و چه نوع نگاهمان به مقام و شغل معلمی متحول کنیم. قطعاً تا وقتی که رشته تربیت معلم به دلیل کم اهمیت بودن، جزء آخرین انتخاب ها در کنکور باشد، و معلم ما به جای تحقیق و مطالعه و جستجوی متدهای علمی جدید برای انتقال مفاهیم و اطلاعات به دانش آموزان، با ماشین مدل پایین خود در خیابان ها به دنبال مسافر باشد، تا بتواند پاسخ گوی اجاره منزل و قسط و مخارج دیگر باشد، راه به جایی نخواهیم برد. البته این بحث فصل مشبعی می طلبد و من نیز در آن مقام نیستم.